سلام آرام

خونه ي نو مبارك . اينقدر بي مقدمه و يه دفعه اي و بي خبر بود كه نتونستم يه دسته گلي ، يه شاخه نباتي ، يه هديه اي بگيرم به مناسبت دفتر جديدت . دفتري كه حالا بايد خودش رو براي بغض و خنده و دل تنگي و فرياد و اشك و نياز و كشيدن درد دوري آماده كنه .

خدايا به همه ي ما علي ها ياد بده ، حتي گاهي وقت ها كه يادمون مي ره يادمون بنداز كه نمي شه با تو قهر كرد . اگه كسي هم قهره با خودش قهره . اگه كسي هم شكايت داره از خودش شكايت داره نه از تو . آخه تو خدايي ، تو مهربوني ، تو نادونسته هاي ما رو تا قيام قيامت مي دوني . مگه مي شه معشوق با عاشق قهر كنه ؟ هر چند گاهي وقتها يادمون مي ره عشقي هم هست . عاشقي هم هست . عاشقي كه چشم انتظاره . چشم به راه ماست ، منتظرمون تا برگرديم به آغوشش .... ولي حيف كه اينقدر تن به ابتذال داديم و اينقدر كم فروشي كرديم كه قيمت خودمون هم از دست خودمون در رفته . يادمون رفته مسجود بوديم ، يادمون رفته مقرب ترين درگاهش جلوي ما سر به خاك ماليدند .

مهربانا ، شايد خودمون ندونيم ولي دوستت داريم .