ممنون از اين كه به خونه ي ما هم سري زدين..من و مسافرم قول مي دهيم كه مهمان نوازان خوبي باشيم ..

اما راجع به مطلبتون من اين جور فكر مي كنم كه شيريني زياد هم زود دل آدم را مي زند اما اين را هم قبول دارم كه تلخي هم زود انسان را خسته مي كند..اما پس اين كه ما زنده به آنيم كه آرام نگريم چي مي شه اين وسط!!!

من خودم جزو اون دسته از آدمام كه دنبال آرامشم، هر كسي راه خودشو پيدا مي كنه..من فكر مي كنم يه جايي هست اين آرامشه كه ما آدما حتي فكرشو نمي كنيم...

پايدار و سبز باشيد