آرامش طوفانی

! اصولا ترجیح میدم آدم دو دوتا چهارتا نباشم. ترجیح میدم به حسم اعتماد کنم .. به ایمان قلبیم ... به حرف دلم. مهم نیست  اگه تو کاسه دختر بچه های گدای نزدیک شاه عبدالعظیم هر صبح یه پول بندازم و بقیه بگن گدایی رو بهشون یاد میدی، (دو دو تا چهارتا) مهم اینه که دلم میگه هردستی که در برابرت درازشد خدا زل میزنه بهت، به چشای اون بچه نگاه کن میبینی... حتی سر قضیه ی ازدواج که خیلی تلاش کردم عقلانی برخورد کنم، شب قبل اولین صحبت برای آشنایی نشستم سر سجاده و گفتم ببین خدا! من و تو و دلم با هم رودرواسی نداریم، اگه خودشه مهرش بنداز به دلم اگه نه خواهشا این یکی رو هم به خیر و خوشی ختمش کن! و وقتی دیوان حافظ باز کردم گفت: درد عشقی کشیده ام که مپرس... زهر هجری چشیده ام که مپرس!

خلاصه که من آدم شهود و حسم نه عقل! محض اطلاع...