آرامش طوفانی

در افسانه ها شنیده بودیم که امپراتوران خشک مغز برای یک دستمال قیصریه را به آتش می کشیدند اما باور نمی کردیم.

اما این روزها کشتار بی رحمانه صدها شهروند لبنانی به بهانه نجات دو سرباز به گروگان گرفته شده اسرائیلی نشان داد که آن افسانه ها چندان هم دور از واقعیت نبوده اند !

اقدامات جنون آمیز و دور از خوی انسانی اسرائیل و در کنار آن حمایت بی چون و چرای برخی کشورهای غربی و در راس آنها امریکا شاید تصویر روشن تری از دموکراسی غربی را برای جهانیان ترسیم کند.

 

این روزها سکوت کشورهایی که خود را منادی آزادی و گاه حتی صادر کننده آزادی به کشورهای در حال توسعه می دانند آنهم در قبال جنایاتی به این وسعت و وضوح تعجب آور و قابل تامل است.

ارمغان آزادی که آمریکا در موشکهای خود بسته بندی کرده است و بر سر مردم بی دفاع می ریزد آنقدر ملموس و واضح است که دیگر سخنی برای گفتن نمی ماند.

امروز، سازمان ملل متحد که بنیانش بر گسترش صلح و دوستی استوار شده است از جلوگیری یک فاجعه انسانی و یک نسل کشی تمام عیار در مانده است و فلسفه ی وجودی این سازمان را به صورت جدی زیر سوال برده است.

ای کاش نمایندگان محترم و اتو کشیده سازمان ملل متحد بجای اتلاف وقت و هزینه در آن سازمان عریض و طویل به کشورهای خود بازمی گشتند و توان خود را صرف خدمت به ملت خود می کردند و بیش از این آبروی آزادی خواهی و عدالت گستری و منادی صلح بودن را نمی بردند.

ای کاش رسانه های غربی که ابزار با نفوذ دولتهای خود هستند تا آنان را به اهداف و امیال خود نزدیک کنند تنها برای یک بار هم که شده تاریخچه سرزمینهای اشغالی را پخش می کردند و قضاوت نهایی را به مخاطبان خود واگذار می کردند و صدای فریاد مادران قانا که فرزندانشان را میان خرابه ها جستجو می کنند را به گوش مخاطبان خود می رساندند. هر چند این روزها در گوشه و کنار جهان انسانهای آزاده، فارغ از رنگ و نژاد و مذهب در مقابل زیاده خواهی دولتمردان خود به صراحت اعتراض می کنند و دامان خود را از این ننگ و آلودگی پاک می کنند.

فاجعه لبنان و کشورهای نظیر آن بیش از هر چیز تنها، نماد زیاده خواهی دولتهایی است که همه چیز را در قالب منافع خود می سنجند و میزان تشخیص حق از باطل آنها در منافع حزبی و امیال شخصی آنها خلاصه می شود و آن روی سکه این وقایع جز سرافکندگی نتیجه دیگری برای شهروندانشان ندارند.

هر روز در گوشه و کنار این کره خاکی خونهایی ریخته می شود و انسانهایی بی دفاع و بی گناه در زیر خروارها خاک مدفون می شوند و دمی از این دولتها و مجامع بین المللی به اصطلاح عدالت خواه و آزادی گستر بر نمی آید.

شنیده ایم ظلم دوام ندارد و روزی فریاد مظلوم دامان ظالم را خواهد گرفت!

ای کاش آن روز زودتر برسد و بشریت روی آرامش را با تمام وجود بچشد و لحظه خوش پیروزی حق بر باطل را درک کند.

ما وبلاگ نویسان به حکم وظیفه و شرافت انسانیمان، اعتراض شدید خود را نسبت به جنایات اسرائیل و سکوت سوال برانگیز مجامع بین المللی اعلام می داریم و از همه دولتها و ملتهای آزاده می خواهیم اجازه ندهند شعله های این آتش خانمان بر انداز بیش از این گسترده شود و دامنگیر انسانهای بی گناه بیشتری شود.

 

برای امضا بیانبه اینجا را کلیک کنید  http://diyarmehr.persianblog.com/