آرامش طوفانی

معتقدم این روزها سکوت شاید عاقلانه ترین موضع باشد !

بعد از دادگاه یکی دو روز پیش ،‏ترجیح میدهم تماشا کنم وزود هنگام قضاوت نکنم

خاطرم هست که فردای صحبتهای آقای ابطحی وعطریانفر در دادگاه، از قول آقای بادامچیان در روزنامه ایران گفته شده بود که در فلان سال، شهید دیالمه گفته بود موسوی ورهنورد به این نظام ضربه خواهند زد ( نقل به مضمون میکنم) بین اخبار گشت میزدم که به این این جمله از شخص آقای بادامچیان برخوردم :  بنده در سال 44 در دادرسی گفتم که به نظام سلطنتی مشروطه وفادارم( اعتماد ملی- چهارشنبه 14مرداد88) جالب بود وتفکر برانگیز ...

پ.ن1: عشق معجون عجیبی است آمیزه ای از تردید و ترس ودوست داشتن ودر این میان تردید از همه پر رنگ تر

پ.ن2: یادت هست میگفتی دقت کرده ام اواسط ماه که میشه بد اخلاق میشی ؟ خواستم یاد آوری کنم الان اواسط ماهه

لطفا رعایت کن...  

پ.ن3: توی عمر 4 ساله دانشجوییم هیچ وقت از تحقیق کردن ونوشتن پروژه به این اندازه احساس انزجار نکردم که برای این تحقیق معارف میکنم!‏شورشو در آورده ...برا یه درس عمومی اونم ترم آخر آدم انقد بالا پایین بشه نوبره . این آیا معنی جز عقده ای بودن استاد میتونه داشته باشه؟( اصولا اهل توهین وبی دابی خصوصا به اساتید نیستم اما چه کنم که مونده بود اینجام- - - اشاره به گلو ! )

پ.ن4: کاش برای خودت وخدایت بیشتر وقت میگذاشتی ... چه میتوانم بکنم جز اینکه جای تو هم دعا کنم برای خودمان؟؟!! وگاهی یواشکی سفارشت را بکنم وبخواهم دلخور نشود از این همه کار وکار وکار ودنیا ودنیا ودنیا .... چه کنم ؟راه دیگری هم میشناسی؟

پ.ن5:تقصیر ما نیست که بنده های گستاخی شده ایم... وقتی توی مناجات شعبانیه این چنین آسوده با تو سخن گفتن رواست چطور توقع داری بنده های متوقعی نباشیم ؟! مناجات شعبانیه را با همه الهی گفتن های نرم واشک آلودش، عاشقانه ،دوست دارم ...در حالی که مدام سرت را از خجالت پایین بیندازی و برگردی به همان فراز دوست داشتنی که : اگر در آتشم بیندازی خواهم گفت دوستت دارم ...