ما به خرداد پر از حادثه ایمان داریم...
•
طوفان که بیاید وباران که ببارد رسم است پناه ببری زیر سقفی یا سرپناهی تا در امان باشی از خشم باد و بیتابی باران!
من اما به این کارها عادت ندارم... باران که میبارد تازه چترم را میبندم وطوفان که بیاید چادرم را محکم میچسبم و با خودم فکر میکنم کسی که لذت رها شدن در باد وباران را حس کرده باشد، عمرا تن به سقف نمیدهد!( تشخیص نوعی مازوخیسم پنهان در این کار محتمل به نظر میرسد که به هیچ عنوان آن را انکار نمی کنم!!)
حالا این دور و برها طوفانی به پاشده وبارانی در راه است ( ازجنس طوفانهای این خانه )، من اما به رسم همیشه(خودم) بی خیال سر پناه شده ام ... نشسته ام تا خیس خیس شوم زیر باران و بعد خودم را رها کنم تا باد مرا ببرد هر کجا که میخواهد ومیتواند! ...
پی نوشت 1:
گفت خیلی میترسم … گفتم چرا ؟ … گفت چون از ته دل خوشحالم . این جور خوشحالی ترسناک است … پرسیدم آخر چرا … و او جواب داد وقتی آدم این جور خوشحال باشد ، سرنوشت آماده است چیزی را از آدم بگیرد …
بادبادک باز / خالد حسینی