آرامش طوفانی

شمارش معکوس برای رفتنت را آغاز کرده ام...

امشب که برای اولین بار دیدنت از پشت دیوار مجازی وگفتگوی اینترنتی با تو را تجربه کردیم، باورم شد که نبودنت چقدر سخت خواهد گذشت... نبودنت، حس نکردنت... دیدنت چه فایده اگر نباشی تا سر روی شانه هایت بگذارم صدایت را بشنوم؟

تمرین نبودنت سخت است چه رسد به نبودنت...

چقدر خوب که هستی ... که هنوز هرم نفس هات را می توان حس کرد...

اینکه مثلا خیال کنی مشاور مدرسه می شوی وبعد بشوی دبیر دانش آموزان متوسطه وراهنمایی استثنایی، حکایتی است عجیب اما آنچه مرا این روزها با انگیزه می کند نگاه دخترکان ساده ای است که با یک لبخند وسلام صبحگاهی، تورا رسول مهربانی می دانند ...

دخترکانی که نگاهشان دریاست ودلشان آفتابی ...

وقتی میگویم شاگردانم ونگاه پرازتعجب همه را میبینم، تازه می فهمم چه زود دلم را برده اند که این فرشته های بی غل وغش وساده !